Mustafa Kemal Atatürk’ünbir bayram armağanederek ne kadar önemliolduklarını gösterdiği çocuklarne yazık ki artık yoksulluğun enderinini yaşıyor.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK)2024 verilerine göre yalnızcabeslenme ya da barınma değil,giyinme hakkına da sahip değil.15 yaş altı çocukların yüzde 9.2’simaddi yetersizlik nedeniyle yenigiysiye sahip olamıyor. Düzgün ikiçift ayakkabıya sahip olamayançocukların oranı ise yüzde 9.4.
Türkiye Ekonomi PolitikalarıAraştırma Vakfı’nın (TEPAV)raporuna göre ülkedeki yoksulçocuk sayısı 9 milyon 590 bineulaştı. Türkiye OECD ülkeleriarasında ise çocuk yoksulluğundaikinci sırada.
Derin Yoksulluk Ağı (DYA),TÜİK’in verilerini sahadaanlamlandırmak için destekverdiği çoğu asgari ücretle çalışan,güvencesiz işlerde istihdam edilenya da sosyal yardımlarla yaşamayaçalışan bireylerden oluşan 90hanede, 0-18 yaş arası 234 çocukladetaylı bir araştırma yaptı. DYA’nınmaddi yetersizlikler nedeniyleçocukların giysiye erişememesorununa ilişkin araştırmasındanşu sonuçlar çıktı:
İSTATİSTİK ÇOCUKLARIN GÖZYAŞI
234 çocuktan 129 çocuk yeterliiç çamaşırına sahip değil, 158çocuk pantolon, 148 çocuk tişört,192 çocuk ayakkabı ihtiyacınıkarşılayamıyor.
Araştırmanındeğerlendirmesinde çocuklarınyalnızca giysi eksikliğiyle değil,aynı zamanda eğitimden kopma,sosyal dışlanma, çocuk işçiliğive erken evlilik gibi risklerlede mücadele ettiği belirtildi.Araştırmada bu yoksulluğunyalnızca bir kuşak meselesiolmadığını, nesilden nesileaktarılan bir kısır döngü halinegeldiğini vurguladı.
Derin Yoksulluk Ağı KurucusuHacer Foggo, sorunun boyutlarınınçok ciddi olduğunu belirterek dünbir annenin 23 Nisan etkinliğinekatılacak çocuğu için beyazgömlek alamadığını söyledi. Foggo,“Çocukların maddi nedenlerle okuletkinliklerine katılamama oranıyüzde 18.7. İşte bu rakamlardanbiri bu çocuk. Rakamlar, giysisiolmayan çocukların gözyaşlarıdır”dedi.
OKULA GİTMEK İSTEMİYORLAR
Araştırmada hem çocuklar hemde ailelerle görüşüldü. Araştırma,kıyafet eksikliğinin yalnızca fizikseldeğil, duygusal ve sosyal bir travmayada neden olduğunu ortaya koyuyor.Çocuklar utandıkları için okuldanuzaklaşıyor, sosyal etkinliklerekatılmıyor. Bu da eğitim yaşamlarınıve özgüvenlerini doğrudan etkiliyor.
Katılan annelerden biri “İkikız çocuğum var, kiradayım, tekbaşıma mücadele ediyorum. Gündesadece ne yemek koyabiliriz diyedüşünüyoruz. Kıyafet gerçekten lüksoldu” diyor. Bir çocuk “Ayakkabımyoktu, ablamın kadın terliğini giyipçıktım. Mahallede utanıyorum artık”derken bir başka anne, “Çocuklarımınbeden ya da ayakkabı numarasınıbilmiyorum. Çünkü yıllardıryeni kıyafet almadım. Giysilerigenellikle çöpten, bağışlardan veyabelediyelerden sağlıyoruz” yorumunuyapıyor. Bir başka anne ise “Kızımergenlik çağında, sırf kıyafeti yokdiye okula gitmek istemiyor bazen.Her şey çok pahalı . Ve çevrelerindegörüyorlar. Pazara gidiyorum ikinciel bulabilirsem bütçeme yetiyorsaalmaya çalışıyorum” diyor.
